بسم الله الرحمن الرحیم
این صدا را بشنو ای مهربان
می دانم که می بینی مرا. قبلا این قدر نزدیک نمی دیدم نگاهت را. اما حالا چند وقتیست به مدد راهنمایی های آن بنده عزیزت
کمی بیشتر از اندکی می فهمم. لااقل می فهمم که داری جا به جایم می کنی میان حوادث. این روزها از همیشه دلتنگترم چون
علاوه بر امتحانات سنگینت درد را بیشتر می فهمم. و از همه بدتر اینکه می فهمم چه قدر مسئولم و چه قدر ناچارم به تسلیم
و بنده بودن چه قدر جانکاه می شود برخی روزها. تنها شب مرهم می تواند باشد. شب نامحدود است و سنگین و درکش...
و حالا می شود چشید مزه این آیه را که - انسان را در رنج آفریدیم- انسان را در رنج آفریدند تا ... آه بکشد و بگوید در کشاکش
درد" یا حسین"، و حسین گویی عصاره جان کسیست که خود جان عالم است.
و من جامانده ای از غافله با کوهی از بی خبری، بی خبر از اینکه او راضیست یا خیر؟ بی خبر از اینکه عاقبت الامر با این بی سروپا
چه خواهند کرد.
